bastırılmış düşünceler: Kuş olmak

Kuşları çok seviyorum, özellikle de güvercinleri,

posta güvercinlerini ..

Bir kuş olmayı isterdim,

hayır hayır bir kuş olsaydım büyük ihtimal ile serseri bir çocuğun sapanı ile vurulurdum ve son hatırladığım şey belki de kahkaha atan o çirkin küçük yüz olurdu..

Veya gökyüzünde uçarken havai fişekten veya bir ateş sesinden küçük kalbim korkudan dururdu

veya bir avcının mermisine tutulurdum ve acı çektikçe o an bütün bunlara sebep olan bu zalim ve güçlü insan ırkından biri olabilmeyi isterdim.

Ama tam da şimdi bir kuş olmak istiyorum, kuş gibi kendimi yüksek bir yerden havaya atarak aşağı doğru indikçe özgürce kanatlarımı çırpmak..

Kuşlar kanat çırparken yukarıya doğru uçabiliyor iken benim ise kanat çırpışlarım nafile olacak biliyorum

tıpkı hayatta çırpındığım birçok şey gibi.

Ama denemeye değer olabilir, belki mucizevi küçük bir ihtimal ile uçmayı öğrenebilirim.

Bilemiyorum ..

Korktuğum şey uçamamak değil zira bildiğim bir şeylerden korkmuyorum benim asıl korktuğum belirsizlik.. uçamamak değil ölemeyip sakat kalma ihtimalinin verdiği belirsizlikten korkuyorum.

Hayatımı şimdikinden daha da beter haline getireceğim yetmezmiş gibi aileme yük olacağım diye korkuyorum. Ruhsal ızdıraplara bedeni de eklemekten korkuyorum. Sakat bir şekilde hayatta kalma ihtimalini göze alamam.

Peki ya uçurum olsaydı? Kocaeli'de kamp alanında gördüğüm o yüksek doğal uçurum? Sanırım orada belirsizliğim son bulacak ama

Ama o uzun mesafeden aşağı doğru uçarken ya içten bir pişmanlık duyup ta vazgeçmeyi istersem? Ölüme doğru uçmak dışında hiçbir seçeneğim kalmayacak hiçbir totem ve mucizeye yer kalmayacak, çok küçük bir ihtimal ile mucize olsa da ömür boyu sakat edici bir mucize olacak böyle bir mucizeyi ben istemiyorum bu yüzden de kuş olmaktan vazgeçmeli belki de sadece yüzme bilmeyen bu denize aşık halim ile balık olmayı düşünmeliyim..

8 Haziran 2021 S.K.